عدالت خواهی
زشتی ظلم و ستم، و زیبایی عدل و داد، با سرشت پاک آدمیان آمیخته است. فطرت انسان روزگاری را می‌جوید که حق و عدالت حاکم شود و جور و خیانت محکوم گردد. در عین حال، اوضاع کنونی جهان، آینده روشنی را برای اهل آن ترسیم نمی‌کند، به همین دلیل در نوشته برنده جایزه نوبل ادبیات 1987، نویسنده بزرگ روس " یوزف برودسکی " در مقاله‌ای که اوضاع دهه آخر قرن حاضر را پیشگویی و ترسیم کرده می‌خوانیم
به نظر نمی‌رسد که طی دهه آینده ، جامعه به چیزی بیش از آنچه هست ، مبدل شود. بهترین چیزی که می‌توان به آن امیدوار بود، این است که کمتر از امروز ناعادلانه باشد .
نیاز به امنیت
نیاز به امان و آرامش برای حیات بهتر و پردوام، یکی از حاجات فطری، بلکه حقوق طبیعی هر موجود زنده و به ویژه انسان به شمار می‌آید.
تنها امید
مصلحین و اندیشمندان جوامع بشری ، در جستجوی راهی که پیام‌آور آینده‌ای روشن و نویدبخش باشد، آرزوهای خویش را در جوامعی ایده‌آل مجسم ساخته اند ؛ ولی متأسفانه تمامی آنها جز طرحهایی غیرعملی و رؤیایی بیش نبوده‌اند. جوامع تشکیل شده از سوی گروهی دیگر چون سازمان ملل و شورای امنیت و سازمان ع ف و بین‌المللی و صدها گروه و دسته دیگر که با اهداف خیرخواهانه و عقل‌پسندانه ، آغاز به کار نموده‌اند ، نیز در عمل همچون طبل توخالی بوده‌اند. و هرگز نتوانسته‌اند مرحمی بر زخمهای بشریت قرار دهند و بالاخره در تأمین امنیت و آسایش ناتوان مانده‌اند.
واقعیت این است که علیرغم عدم موفقیت بشر در جامعه ایده‌آل، از روزگاران کهن داستان ظهور مصلح، در آخرالزمان، اصلی اساسی بوده است و پیشینیان بشر، پیوسته آن را به یاد می‌آورده‌اند.
اصولاً فتوریسم یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان، و انتظار ظهور منجی عقیده‌ایست که در کیشهای آسمانی به مثابه یک اصل مسلم، قبول شده است.
تمامی ادیان آسمانی بر این مسئله متفق هستند که در آخرین دوره‌های تاریخ بشریت، در حالیکه جهان مملو از ظلم و جور شده است، موعودی خواهد آمد و نظام جهان را بر اساس پرستش و عبادت خدای یگانه بر مبنای عدل و داد و دوستی برپا خواهد نمود.
پیروان ادیان الهی از آنجا که تمامی وعده‌های الهی را محقق می‌دانند، چشم انتظار اویند . همان کس که بر اساس آنچه گذشت؛ فطرت تمامی آدمیان او را می‌طلبند.